Arches nationaal park, Canyonlands nationaal park en het laatste park: DE Grand Canyon

Vanaf Bryce naar Arches is een rit van 4 tot 5 uur. We waren van plan om van de campground in Arches gebruik te maken, maar de rit lijkt ons toch wat lang. Het wordt dan wel heel laat voor de kids. We lassen een stop in bij een het stadje Green river, een klein uur rijden vanaf Arches. We komen een ‘State Campground’ tegen. Mooi in de bossen en lekker goedkoop. Perfect voor een overnachting! Als we de camper neergezet hebben, halen we de bolderkar er maar weer eens uit om wat hout te halen bij de ingang voor een kampvuur. Ons kampeeravontuur in de US is echt anders dan Australie en Nieuw Zeeland, met name vanwege de bosrijke omgeving waarin we hebben gezeten en de vele kampvuren die we hebben gemaakt. Vooral de kids en Tri genieten hier volop van. En het is ook leuk om echt weer een andere tijd te beleven.

Kono trekt de kar met Tri en Manik rent erachteraan met zijn graafmachine. Het teruglopen met een kar vol hout valt Kono tegen: ‘Lukt het niet papa!’. Dus Papa helpt wel. We bouwen een mooi vuurje in de firepit. De pit heeft ook een rooster erbij, dus we gaan de hamburgers maar even BBQ-en op een open vuur. Tri weet het houtvuur te temperen tot een kolenvuurtje en Anouk roostert de burgers en hashbrowns (rosti-aardappelschijven) heerlijk op het vuur. Na deze heerlijke maaltijd roosteren we uiteraard nog wat marshmallows en dan is het bedtijd. Wij genieten samen natuurlijk nog even van dit lekkere vuurtje. 

De volgende dag, op naar Arches! Tijdens het rijden zien we al wat van de buitenkant van het park. Als het park binnenrijden, blijkt dat de park campground vol zat. Goed dat we de avond ervoor niet doorgereden hebben. Het waait er ook echt hard, dus we pakken onszelf en de kinderen goed in. De wind zorgt ook voor wat zandstraling en dat is niet altijd even fijn. Manik heeft dus echt weinig zin om met de harde wind te lopen. We doen 1 wandeling naar een grote dubbele Arch (boog) en de helft van een wandeling (want daar waait het echt hard) naar twee window (raam)- bogen. Echt immens zo’n grote stenen boog. Bijzonder dat dit natuurlijk ontstaat. De rest van de uitkijkpunten kan je allemaal naar toe rijden en dan zie je het eigenlijk al. De kids blijven dan even in de camper en wij gaan even naar buiten om al het natuurschoon te aanschouwen. We zien stenen bogen in allerlei soorten en maten, En ook een soort van ramen in de rotsen. Erg mooi. Zeker een leuk park om een dag te bezoeken..

We zitten goed op schema en we besluiten om morgen nog naar Canyonlands nationaal park te rijden. Dit ligt onder Arches en is wel wat omrijden (onze route is naar Grand Canyon), omdat je niet door het park heen kan, maar er via dezelfde weg weer uit moet. Het park ligt op een groot rotsplateau. Ze noemen dit het ‘Island in the Sky’. We rijden naar een ‘State campground’ vlakbij het park. Deze camping ligt hoog en er is veel wind. Maar ook weer echt een mooie campground. Na het eten zakt de wind wat. Anouk gaat met Manik een rondje lopen met de bolderkar en Kono gaat op tijd naar bed. De kleine meid is een beetje moe ;).

Canyonlands bestaat uit een aantal mooie.. canyons inderdaad. Het zijn zijn vrij brede canyons en weer erg mooi en vooral heeeeeeeeel groots. Vanaf het informatiecentrum heb je een mooi uitzicht over de omgeving.  Omdat we weer een flinke rit voor de boeg hebben naar Monument valley doen we maar een uur of 2 in het park. We maken nog even een kleine wandeling met de kids naar een aantal bijzondere rotsformaties. En Anouk rent nog even heen en weer omhoog naar een berg (terwijl de kids even lunchen), om te genieten van een soort rotsmysterie (het is een hele grote krater, waarvan men niet goed weet hoe dit ontstaan is, wellicht een meteoor???). Heel bijzonder om te aanschouwen.

Dan rijden we door. Monument valley rijdt je eigenlijk langs via de snelweg. Er zijn een aantal hele grote rode rotsformaties die de moeite van het zien echt waard zijn. Onderweg zie je veel standjes van de Indianen die proberen hier hun eigen gemaakte spullen te verkopen. Naast deze formaties is het vrij vlak, ze steken dus goed af tegen het landschap. We pakken een camping vlakbij en doen nog een nachtje rust voordat we naar de Grand Canyon rijden. 

We hebben hier wifi en dat kunnen we goed gebruiken om ons laatste bezoek aan een nationaal park te plannen. Yep, het laatste bezoek. De tijd is omgevlogen en na de Grand Canyon gaan we opnieuw naar Las Vegas en…. dan naar huis! We willen 2 nachten blijven in de Grand Canyon. Maar het lijkt erop dat alles in de buurt van park vol is :(. Er zijn wel een aantal ‘first come, first serve’ plekken op de ‘state campground’. Dan maar daarvoor gaan. We vertrekken de volgende ochtend heel vroeg. Het is een rit van een dikke 3.5 uur. En we lezen dat je na 12 uur het wel kan vergeten om nog een plekje te vinden. Tri leest dat de Oost-ingang van het park rustiger is. We pakken dus een route via de oost ingang. Tegen de tijd dat we het park inrijden, zien we wat glimpen van de Grand Canyon. We rijden echter meteen door naar de campground om een plekje te bemachtigen, kijken doen we straks wel ;). Aangekomen bij Mather Campground blijkt dat er nog plek is! We kunnen niet 2 nachten op dezelfde site blijven, maar we kunnen in ieder geval blijven :D. We parkeren en lunchen even. De camping is echt een topper. Je zit midden in de bossen en regelmatig zien we eekhoorns of een Elk (een soort hert). En ook hier mogen we lekker kampvuurtjes maken. De kinderen vinden het geweldig!

Ze hebben hier ook een park shuttlebus om alles te zien. We gaan vandaag eerst de westkant van de Grand Canyon bekijken en doen morgen de oostkant. Halverwege stappen we uit en doen we een wandeling van een kilometer of 3,5 langs de rand van de Canyon. De Grand Canyon valt Tri een beetje tegen. Het is een beetje een grijzige uitzicht met wat rood ertussen. Maar omdat het zo breed is valt de diepte een beetje weg. Het helpt ook niet dat we al maanden lang al het moois van meerdere landen hebben gezien. Je raakt een beetje verwend. Tri denkt wel dat het uitzicht vanaf onder naar boven heel mooi zal zijn. Maar dat zie je alleen met een dag wandelen en dat is niet te doen voor ons. Anouk vindt het wel mooi en de kinderen ook. De wandeling is ook gezellig en het zonnetje schijnt. 

Na de wandeling halen we bij het restaurant een 16 inch pizza! Lekker smullen met zijn allen. We krijgen hem niet eens op. Gelukkig liggen er dozen om de restjes mee te nemen. Dat is lunch voor morgen ;)

De kids zijn ook goed moe van de dag en gaan goed naar bed. We hebben alleen nog een ding wat we moeten doen.

Wim en Leny zijn 2 mei 45 jaar getrouwd! En Tijn wordt dan 1 jaar! Daar sturen we natuurlijk even een kaartje voor. We hebben alleen de afgelopen dagen geen internet gehad. Dus als het donker is loopt Tri in het pikkedonker naar winkelcentrum van het park. Een uur later komt hij terug. Niet gelukt. Alles is dicht. Morgenochtend is er een plek waar de wifi wel zou moeten werken.. Dan maar weer een poging wagen. Maar het was wel een leuke wandeling. Lekker door de donkere bossen met een superheldere sterrenhemel. De volgende ochtend vroeg lukt het wel met de kaartjes en het lukt zelfs om het eerste fotoboek van de reis te bestellen!

Op ons 2de campeerplekje op dezelfde camping liggen een boel stenen en een grote plastic bak die iemand achtergelaten heeft. Manik ziet al meteen wat er moet gebeuren. Alle stenen moet in de bak en daarna moet ervan alles met de stenen gemaakt worden. Kono leert snel speelt meteen mee. Ze vermaken zich een flinke tijd met de stenen en zitten onder het stof als ze klaar zijn. We stoffen ze even af, doen een lunch en gaan op stap.

We gaan richting de oostkant van het park. We genieten nogmaals van de Grand Canyon. We wandelen nog een beetje door de omgeving en gaan dan terug naar de campeerplek om lekker vuurtje te stoken van ons laatste hout. Het is vandaag de hele dag zonnig en warm. Het scheelt wel 20 graden gevoelstemperatuur met gisteren. Nu lopen we rond in een shirtje en gisteren met trui en jas. 

Omdat we niet veel hout hebben, gooit Tri er wat dennenappels bij. Manik roept dat dit niet kan en begint te huilen. De dennenappels zijn bang voor het vuur, zegt hij. We leggen hem uit dat ze van hout zijn, net als takken en dat ze niet leven. Boodschap dringt uiteindelijk door en hij gaat met Anouk en de bolderkar nog wat dennenappels en takjes verzamelen voor het vuur ;). We roosteren de laatste marshmallows en genieten van warmte en knusheid van het vuur. Anouk tovert weer een lekkere pasta maaltijd te voorschijn. En langzaamaan wordt het donker. Kono knuffelt bij Tri op schoot en Manik bij Anouk. En zo genieten we nog van onze laatste nacht in het park als de nacht valt.

Terwijl ik dit schrijf zijn we op weg naar Las Vegas. We hebben voor de laatste paar dagen een camping met een zwembad en gaan nog even relaxen en genieten. En wat shoppen ;).