Afscheid van de ouders en met zijn 4-en verder naar Australie (Coastaldrive Melbourne - Sydney)

In Negombo nog de laatste dagen met de ouders genoten van het lekkere eten dat Sri Lanka biedt, de zee en het zwembad van het guesthouse. Het beste guesthouse dat we hebben gehad. Tri heeft vannacht onze ouders op het vliegveld gedropped en wilde graag ook de ouders inchecken, zodat we zeker zouden weten dat alles goed zou zijn. Dit ging helaas niet helemaal vlekkeloos… In Sri Lanka doen ze eerst een passagiers / bagagecheck, voordat je incheckt. Tri moest uit de rij stappen en de ouders moesten het daarna zelf regelen. Er was niet eens echt tijd om afscheid te nemen hierdoor. Dit gaf ons uiteraard wat stress, maar ze hebben alles zelf goed geregeld en de reis ging prima. We hebben ze de volgende ochtend wel gemist. Best raar om ineens dan echt met zijn vieren te zijn. De kids zochten Opa en Oma & Adji en Adje wel ’s ochtends. Manik zei ‘Waar zijn al mijn vrienden!?!? Ze zijn weg.’. Echt heel schattig. 

De vliegreis naar Melbourne ging goed met een tussenstop in Singapore. Kids hebben wat geslapen en wij ook. Maar is vanuit Sri Lanka toch ook nog dik 14 uur reizen. Aangekomen bij ons hotel voor 2 nachten was ook alles in orde. De eerste dag maar wat bijslapen. De kids waren moe en wij ook. Dus tegen de jetlag regels in, overdag wat slapen.

Na een dutje was iedereen weer wat uitgerust. Dus op naar Melbourne City! Daar aangekomen was het lekker druk. Ook veel voorbereiding voor de Australian Open die de volgende dag begon. Anouk had wel een wedstrijd willen kijken, maar dat gaat gezien de planning niet echt lukken.. Even lekker een broodje gepakt en een sushi lunch voor Anouk. Lekker gewandeld door de stad, nog wat kleine boodschappen en terug naar het hotel. De kids op bed gelegd en met zijn tweeën een lekkere flesje Australische wijn open getrokken. De volgende dag een flinke stadswandeling gedaan en door de mooie parken van Melbourne naar de kust gewandeld en het einde van de middag op het strand doorgebracht. In de avond met de trein weer terug Het begint ons al op te vallen dat eten hier niet goedkoop is ;). Het smaakt wel goed!

De volgende ochtend gaan we de Camper op halen. Het duurt wel even voordat we geholpen worden, maar het is ook wel druk. Eerst indruk van de Camper? Wat een huge-ass ding! We hebben een redelijk nieuwe (33k op de teller). Maar je merkt wel dat niet iedereen even zuinig er mee omgaat. Dus nog wat kleine zaken laten repareren en een eerste camping vinden. Het is nu ook vakantietijd in Australië, dus veel is volgeboekt. Anouk vindt nog een leuke camping op het mooie Philip island. ‘No worries’ zoals ze hier zeggen. Het is wel inmiddels very hot (> 40 graden!!!!)

Het is wel wennen voor Tri om met zo’n slagschip te rijden. De wegen (links rijden) en afslagen zijn ook even wennen, maar na wat omwegen bereiken we een supermarkt. Ik zeg supermarkt, maar de AH is er niets bij. Ook huge! Eerst maar even lunchen en dan inkopen doen. Dik 2 uur verder zijn we klaar om naar de eerste camping te rijden. Je raakt flink wat tijd kwijt op zo’n eerste dag. De reis gaat goed en de camper rijdt relaxed. Het linksrijden blijft wennen. 

Zonder ongelukken komen we aan bij de camping en kunnen we op gaan zetten. De kindjes rennen nog wat rond en Anouk kookt in de tussentijd een heerlijke maaltijd. Tri ruimt de boel op.

Het naar bed gaan voor de kids is nog een hele tour. Is natuurlijk heel leuk om zijn 2n te keten zo bovenin de camper, in plaats van te gaan slapen. Uiteindelijk slapen de kleine bengels. De volgende dag staan we relaxed op, doen een ontbijtje en dan richting strand. Dat was 5 minuten lopen volgens de receptie ;-). Wat wij niet wisten was dat minuten aan de andere kant van de wereld 2 tot 3 keer zo lang duren. Het strand is echt een heel mooi strand en de kinderen en wij genieten hier echt van. Het is hier superrustig. 

Op het avondprogramma staat een trip naar de pinguïns. Philip Island heeft een pinguïn kolonie met ’s werelds kleinste pinguïns. We pakken de Camper in en gaan op weg. Daar aangekomen adviseren ze ons om op de touringcarparkeerplaats te parkeren. Wij denken dat wordt langer lopen, maar is beter dan schade rijden. Wij daarheen rijden… Relaxed, plekje voor de deur :D. Ze hebben een heel toeristisch parkje om de penguin kolonie heen gebouwd. Entree is ook pittig, maar het park moet zijn eigen broek ophouden. Gaat dus wel naar een goed doel. Binnen veel winkels met merchandise, niet boeiend dus. Op naar de tribunes. Ja, tribunes! Je zit daarop aan het strand, met een fiks aantal rangers die toezicht houden dat niemand foto’s/video’s maakt en ziet vanaf daar de penguins aankomen. Ze komen een voor een aan op het strand en vormen daar een groepje om over te steken. Safety in numbers! Ze zijn nl erg angstig aangelegd. Heel grappig, lopen er een paar naar voren en dan loopt er weer een terug. Gaan ze met zijn allen weer terug. Ondanks dat het hele gebeuren heel toeristisch is, is het wel heel leuk. Kono vindt het geweldig. Manik heeft het na 5 minuten gezien. Als je terugloopt naar het hoofdgebouw, dan lopen de penguins naast je. De locatie is over de kolonie heen aangelegd en elke avond leggen de pinguïns zo’n 2 km af! Je loopt op een brug soms 1 meter naast een pinguïn. Nou denk je dat ze zich zouden storen aan ons, maar we hebben daar niets van gemerkt. Na een leuke avond gaan we weer met ons huis naar de camping. Dit is ook meteen onze laatste avond op Philip Island. Morgen gaan we naar Wilson Promontary park.

Wilson Prom is een van meest geliefde coastalparken van Australië, zeggen ze. Helaas is ook alles volgeboekt in de buurt :(. Na wat bellen met een bezoekerscentrum krijgen we de tip om vroeg op de bonnefooi naar het park te rijden. Er zijn kennelijk plekken voor toeristen die niet gereserveerd kunnen worden en onsite geboekt kunnen worden. Als ze nog beschikbaar zijn. We nemen de gok..  en staan om 6.15 uur op. Worst case doen we een dagje park en rijden we daarna ergens anders heen. Aangekomen konden we nog een mooie plek krijgen :D. Wij blij :D. De rit ernaar toe is af en toe echt adembenemend. Uitgestrekte velden, mooie kustpartijen en groene bergen. 

Vandaag een flinke hike met de kids vanaf Tidal River (onze campeerplek) naar squeeky beach gedaan. Was een pittige 6 km met hoogte verschil. Anouk met Kono op de rug en Tri met Manik en de bolderkar. Ging goed, Manik heeft echte wandelbenen en vond het ook echt leuk om samen met papa de bolderkar te bedienen en af en toe erin te zitten om te rusten. Squeeky beach was echt adembenemend! Omdat we over een heuvel heen moesten klimmen, had je een geweldig uitzicht over de omgeving. Het water was echt alle kleuren van blauw naar groen. En het witte zandstrand squeekte (piepte) ook echt onder je voeten. Ook hier heel rustig, want de meeste mensen pakken het strand voor de campeerplek. Het was de hike echt waard. Na een paar uurtjes lekker spelen in het zand en de verkoelende zee maar weer terug. Is toch weer een dik uur lopen terug. We besluiten ook nog even onderweg naar het uitzichtpunt te lopen. Als je toch al in de buurt bent, kan je net zo goed nog een stukje lopen. Het uitkijkpunt geeft je echt een mooi uitzicht van de omgeving. Prachtige baaien, met veel mooie grijze rotspartijen, witte stranden en turquoise water, wat wil een mens nog meer. Ongelofelijk hoe mooi het hier is! Aangekomen op de camping, nog even lekker een ijsje met de kids gaan halen…  Morgenochtend nog een beetje in het park kijken en dan door naar de volgende plek, 4 dagen in de buurt van Lake Entrance….. Terwijl we dit blog maken, loopt er net een wombat langs, toch wel vreemd vinden wij, maar hij/zij deert het niks. Waarschijnlijk is hij op zoek naar iets lekkers dat iemand onbewaakt buitengelaten heeft ;)