Disneyland en ons laatste camperavontuur!

De vlucht vanuit Honolulu naar LA gaat prima. De kinderen raken al echt gewend aan het vliegen. We hebben ondanks de 11(!) vluchten die we inmiddels al hebben gehad nog geen een keer een huilend kind gehad (althans niet Manik en Kono). Super dus! Met hun rugzakjes om lopen ze op ieder vliegveld rond alsof ze de hele wereld aankunnen en stappen zo het vliegtuig in, waarbij de stewardessen die aan het begin van het vliegtuig staan netjes een ‘hello’ krijgen. Pffff, wat zijn ze goed opgevoed………;-). 

Het plan is om de eerstvolgende dag naar Disneyland te gaan en de dag daarna de camper op te halen. Met de camper gaan we vanuit LA, via de Pacific Coast Highway 1, naar San Francisco. Vanuit San Francisco wordt onze route Yosemite Nationaal Park, Death Valley Nationaal Park, Arches Nationaal Park, Bryce Nationaal Park en Zion Nationaal Park. We sluiten af met de Grand Canyon en als klap op de vuurpijl: Las Vegas. Een mooie route door Californie en Utah dus. 

Voor wat betreft Disney, kiezen we in tegenstelling tot de meerderheid van de mensen, ‘maar’ voor 1 dag Disneybeleving/geweld. Waarschijnlijk snappen de meeste Amerikanen ons besluit niet (je hebt namelijk zelfs 10-dagenpasjes), maar wij vinden het echt meer dan genoeg. En dit is een goed besluit gebleken ;-). We besluiten ook meteen maar om het centrum van Los Angeles echt links te laten liggen, aangezien wij niet zo aangetrokken worden door Hollywood, Beverly Hills en al het andere ‘moois’ van LA. Vooral de kids doen we daar ook geen plezier mee. 

We hadden daarom ervoor gekozen om een appartement dichtbij Disney te boeken en dit ook gedaan, maar we kregen de dag voor vertrek door dat deze niet beschikbaar was. Ontzettend balen. Tri heeft snel de boel omgegooid en iets anders geboekt wat nog dichterbij Disney zit en ook nog goedkoper is. Betere deal dus! We zitten echt 5 minuten van de ingang van Disneyland af. Dus als we in de avond aankomen eten we snel wat in de buurt en gaan we naar Downtown Disney. Dat is het winkel-, restaurant en entertainmentgedeelte wat buiten het park zit. Het is al donker en echt leuk om te zien. Er hangt een leuke sfeer, veel livemuziek en de kinderen kijken hun ogen uit. Manik spot een Buzz lightyear van Toy Story die hij heel graag wil hebben. Papa zegt dat hij wel even met Adji en Adja gaat overleggen als cadeau voor zijn verjaardag, want dat is de volgende dag. Althans, Manik is 10 april jarig en de volgende dag is het de 9e, maar we denken dat het leuker voor hem is om zijn verjaardag in Disney te vieren, dan de camperophaaldag (wat vaak een rommelige dag is). Van de andere Opa en Oma heeft hij al een Ripslinger plane gekregen. Natuurlijk vinden Adji en Adja dat goed, maar er moet wel een beetje spanning blijven. Als we toch bij Downtown zijn, besluiten we om bij Disney een buggy te huren voor de volgende dag, zodat als een van de kids moe wordt, ze ook even kunnen zitten. Daar regelt Tri ook meteen een buttonset om te vieren dat Manik jarig is en het personeel van Disney hem kan feliciteren. Erg leuk is dat.

De kinderen zijn moe van Downtown en de reis, dus we lopen na niet al te lange tijd terug. Vanaf het balkon van ons appartement kan je nog net het vuurwerk zien. Dat pakken we nog even mee met de kids en dan naar bed. Als de kinderen slapen, versieren wij de kamer met ballonnen en slingers. Tri loopt nog even naar de winkels om Buzz lightyear en een Minnie mouse poppetje met allerlei aankleedkleertjes te kopen (Kono had ook nog wat tegoed voor haar verjaardag).

Manik wordt wakker in mooi versierde kamer en vraagt ‘Mag ik Buzz?’. Goed onthouden dus en niet echt een verassing ;-).We skypen tegelijk met Opa, Oma, Adji en Adja die samen met ons zingen voor zijn verjaardag. Hij glundert van oor tot oor.  Ze worden misschien wat te veel verwend deze vakantie :S. Hij is heel blij met Buzz en Kono is heel blij met de Minnie Mouse set. Hij krijgt ook nog een mooi boek waarmee je met je lamp schaduwen kan maken… En dan op naar Disney!!

Het is goed druk in het park, maar voor Disney normen valt het mee. We hoeven nergens langer dan 20 minuten te wachten. We maken ook goed gebruik van de fastpasses. De kinderen vinden het echt geweldig! We starten met Peter Pan, doen daar in de buurt een rondje. Gaan daarna door naar tomorrowland. Manik mag niet mee in Space Mountain. Ze zijn daar heel streng met het meten. En hij baalt er zwaar van en zegt ‘Maar ik ben al 4!!!’. Erg jammer, maar achteraf misschien beter. Het is toch een vrij donkere attractie. Wel zijn we 2x in de Buzz lightyear attractie geweest met de pistolen of zoals hij dat noemt piewers :D. Hij mag wel mee in de achtbanen van Big Thundermountain en Splash mountain, terwijl dat dezelfde hoogte vereist, maar goed. De kinderen genieten volop en wij ook, want ook wij gaan in  meerdere attracties doordat je als ouders met kinderen gebruik kunt maken van een ‘riderswitch’ waardoor je niet helemaal opnieuw in de rij hoeft te gaan staan, ideaal. Ook Kono vindt alles geweldig. Ze is een echte daredevil, want durft net zoveel als Manik (lekker voor de toekomst). We maken er een lange dag van, want rollen uiteindelijk om 22.30 uur uit het park, waarbij we tussendoor vanwege de kosten en minder drukte en beter eten, even buiten het park zijn gegaan om wat te eten. In dat restaurant wordt Manik nog even toegezongen door het personeel. Hij heeft echt een geweldige verjaarsdag gehad! De kinderen gaan naar bed en vallen heel snel in slaap. Wij ruimen al vast de boel wat op, om morgen op tijd de camper op te gaan halen.

De kinderen worden de volgende ochtend later waker. We starten lekker rustig, Anouk regelt een ontbijtje en we gaan richting de allerlaatste camper van deze reis! Tri regelt een taxi met Uber. Een nieuwe systeem voor taxi’s wat goedkoper en relaxter is. We pakken de goedkoopste optie en hopen dat alle onze bagage gaat passen. In het appje op de iphone staat dat er een BMW 5 onderweg is….hmmm dacht dat het een prius zou zijn?!?! En 5 minuten later staat er inderdaad een dikke 5 om ons naar onze camper te brengen. Beter! De camper ophalen gaat weer probleemloos, maar het kost inderdaad toch weer een halve dag. Je moet daar wachten, camper inspecteren. En op een of andere manier merken we dat we in Amerika toch net wat meer controleren of alles goed is. Dan natuurlijk boodschappen halen. We hebben nu wel echt de grootste camper van onze vakantie! Het is 25 foot met een slide-out. Dit is een dikke meter langer dan onze vorige camper, en de zijkant kan uitschuiven om hem nog meer ruimte van binnen te geven. Het is een supercompleet ding. Maar het heeft voor en nadelen. Het slurpt benzine (inderdaad geen diesel). En het is amerikaans geveerd, lees het helt over en heeft niet een Europese wegligging. Helaas ook geen verduistering voor de dakramen of gordijnen voor de bedden. Maar dat fixen we wel met een deken ervoor ;).  Er zit geen net bij het bovenste bed (dus wij moeten daar slapen en dat bed is echt beduidend slechter van kwaliteit dan het beneden bed). Maar er zit weer wel een grote lederen lazy chair in, zo een met een uitklapbaar voetstuk. Echt waar! Tri vindt het wel relaxed, maar ook wel raar dat dit in een camper zit. De keuken is ook best groot en er zit onwijs veel laadruimte in. We houden gewoon driekwart over… Al met al is het echt een fijne camper, maar omdat we zoveel tijd in campers doorgebracht hebben zijn we ook wel kritisch geworden :D.

We rijden rond half 4 weg nadat de boodschappen gedaan zijn. We besluiten ondanks mogelijke file meteen LA uit te rijden, want anders heb je de volgende dag hetzelfde probleem. We pakken een camping die richting San Francisco ligt, dus via de mooie route (althans dat is ons verteld) highway 1 ligt. Rond een uur of half 7 komen we pas aan. Ruim een uur verloren door de file. Het is een simpele camping, maar wel met een vuurpit bij de campeerplek. Kijk, fikkie stoken vind Tri altijd leuk :D.

Snel nog wat hout gekocht en pizza besteld als avond eten. De pizza is binnen het half uur gebracht bij de camper en kunnen we even rustig eten. De kinderen vinden de camper wel weer prima. Wonderbaarlijk hoe snel ze daaraan gewend zijn. We maken even een wandelingetje over de camping en dan kan Tri niet wachten om een vuurtje te maken.. of toch niet… Het hout wil niet echt branden. Tri is zwaar teleurgesteld in zijn vuur-maakvaardigheden :(. Maar hij weigert op te geven. Met een paar papieren zakken krijgt hij het uiteindelijk toch aan. En met een lekkere whisky, is hij dan ook klaar om te genieten van zijn arbeid, maar dan hoort hij ineens.. pssssst.. Wat?!?!? WATER?!?! Er komen sprinklers uit de grond om het gras te sproeien. En het vuurtje dat met volharding en liefde is aangemaakt is weg :(. Let’s call it a night en we gaan dus maar zonder vuur slapen. We krijgen netjes voor het ongemak van de eigenaar de volgende dag een nieuw pak hout. Er zijn veel campings met van die vuurpitten, dus Tri kan zijn vaardigheden de komende weken gaan verbeteren. Hopen dat de 2de poging al beter gaat. De volgende stop wordt Pismo beach/Avila en daarna door naar de bossen van Big Sur. De gehele route tot aan San Francisco gaat het merendeel via de Pacific Coast Highway 1, naar het schijnt een van de mooiste routes ter wereld.